ÇÖMEZLİK

Ne yazsam diye düşünürken bir kez daha farkettim ki çömezlik her yerde her alanda bi problem. Çok zor durumlarda kalabiliyorsun bazan. Çömezlik ... iğrençtir. Hele bir de benim gibi sosyal fobisi olanlar için. 4 yıldızlı bir otelde işe başlamıştım. Heyecandan kahvaltı yapmadan çıktım evden. Lobby Bar'da kasiyerim. Oturuyorum. Gündüz olduğu için kimse yok. Şehir Oteli olduğu için bütün müşteriler iş peşinde. Ben oturuyorum. Öğlen vakti geldi. benim karnım acıktı. Ama bu arada sadece bir kişi bana "yenimisin" diye sordu. Ben de hani bi espri yapayım da belki biraz daha samimi olabiliriz diye gülümseyerek "Evet, tıpkı rakı gibi" dedim. "Anlamadım" dedi "Yeni Rakı .Ben de yeni, o bakımdan" dedim. Anlamadı. Tamam. İkimiz de kusurluyuz. Ben hayatımın en kötü esprisini yaptığımı kabul ediyorum, ama şimdi ona sorsak ,otelin en salağı olduğunu inkar eder. Neyse! Ben acıktım. İçerde, restaurant bölümünde servis elemanları çalışıyor. Ön hazırlıklar yapılıyor. Ve ben personel sayısındaki azalmayı fark edebiliyorum. Yemeğe gidiyorlar. Sırayla. 3ü gidiyor, yemeklerini yeyip geri geliyor sonra 3 kişi daha gidiyor. Bu böylece devam ediyor. Ben oturuyorum. Kimse bana "hadi" demiyor. Ben de kimseye "Abi, ben acıktım.Elimden tutsan da beni yemekhaneye götürsen"diyemiyorum. İlk gün böylece geçti. Aç kaldık. İkinci gün yine kimse konuşmuyor benimle. Yine hareket başladı. Yemeğe gidiyorlar, belli. Döndüklerinde yüzlerinde sanki kaygıyı atmış olmanın verdiği bir rahatlık vardır ya, hah işte ona benzer bi ifade var. Her an ağızlarına kürdan götürecekmiş gibi bakıyorlar etrafa. Ya da bana öyle geliyor. Ama ben de kararlıyım. Kesin halledecem bu problemi. Karar verdim birini takip edecem. Biri çıktı restauranttan mutfağa geçti. Ben de peşinden. "Bana ne büyük bir iyilik yaptığının farkında olmadan nasıl da yürüyor önümde salına salına aptal" diye geçiyor içimden. Merdivenlerden indi, tabi ben de. Bir koridora çıktı, tabi bende. Bir kapıya yöneldi, tabi ben de. Tamamdır. Keskin zekam beni aç kalmaktan kurtardı. "Biraz karışık ama yarın kendim bulabilirim" diye düşündüm. Sonra kapıyı açtı ve içeri girdi. Tabi ben de. Sonra pisuvara yanaştı, tabi ben de... :-(
Çömezlik..... iğrençtir